Η Ρένα Βλαχοπούλου (28/7/1923 – 29/7/2004) υπήρξε ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, και τραγουδίστρια. Ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία, διακρίθηκε για το ταλέντο, την κωμικότητα και τη φωνή της. Πρωταγωνίστησε σε επιθεωρήσεις, μουσικές κωμωδίες και ταινίες, όπως “Η Αλίκη στο Ναυτικό”, “Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο”, και “Η νεράιδα και το παλικάρι”. Η λαϊκή καταγωγή, η αυθεντικότητα και η ατίθαση προσωπικότητά της την συνέδεσαν με το ελληνικό κοινό, που την ονόμασε “Αξεπέραστη”.
Ρένα Βλαχοπούλου: Η Γυναίκα που Άλλαξε το Πρόσωπο της Κωμωδίας
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως το κοριτσάκι που γεννήθηκε στην προσφυγική Κέρκυρα, μέσα στη δίνη και την ανασφάλεια της εποχής, θα εξελισσόταν σε μια λαμπερή σταρ που θα γέμιζε χαμόγελα τις καρδιές όλης της Ελλάδας; Η Ρένα Βλαχοπούλου, ηθοποιός, τραγουδίστρια, γυναίκα-φαινόμενο, κατέρριψε τα στερεότυπα, έσπασε τα καλούπια της εποχής της και χάραξε τη δική της πορεία στον καλλιτεχνικό στερέωμα. Με αστείρευτο χιούμορ, αφοπλιστική ειλικρίνεια και ένα ταλέντο που φαινόταν ανεξάντλητο, έφερε τα πάνω-κάτω στον κόσμο της επιθεώρησης και της κωμωδίας.
Από τα πρώτα της βήματα στο σανίδι, με εμφανίσεις σε μικρά βαριετέ και νυχτερινά μαγαζιά, το αστέρι της άρχισε να λάμπει. Τα προσφυγικά βιώματα, η λαϊκή της καταγωγή, δεν την εμπόδισαν να οραματιστεί μια ζωή γεμάτη φως και μουσική. Η δυναμική της παρουσία, η χαρακτηριστική βραχνάδα της φωνής της, και το –κάποιες φορές λιγάκι πικάντικο– χιούμορ της, συνέθεσαν το καλλιτεχνικό τρίπτυχο της επιτυχίας της. Από τις θρυλικές θεατρικές παραστάσεις μέχρι τις λατρεμένες κινηματογραφικές της επιτυχίες, η Ρένα Βλαχοπούλου κατάφερε να γίνει κομμάτι της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας.
Η “Ρενάτα”, όπως την αποκαλούσαν χαϊδευτικά πολλοί, δεν ήταν απλώς μια ταλαντούχα ηθοποιός. Ήταν ένα αντισυμβατικό πνεύμα, μια ασυμβίβαστη περσόνα, η ενσάρκωση της χαμένης αθωότητας μιας άλλης εποχής, αλλά και της γυναικείας χειραφέτησης. Οι θυμόσοφες ατάκες της, το μπρίο της, το ανεπιτήδευτο σκέρτσο της, ακόμη και η αυθόρμητη τάση της να παρεκτρέπεται από το σενάριο, ήταν κομμάτια αυτού του μύθου με το όνομα Ρένα.
Ρένα Βλαχοπούλου: Όταν οι Προβολείς Ανάβουν
Η σκηνή ήταν το φυσικό της περιβάλλον. Από τη στιγμή που ένιωσε τα φώτα να πέφτουν πάνω της και να αναδεικνύουν τη σπιρτάδα της, η Ρένα Βλαχοπούλου μεταμορφωνόταν. Με ένα ακαταμάχητο κράμα ταλέντου, πάθους και αστείρευτης ενέργειας, κυριαρχούσε στο σανίδι, καθηλώνοντας το κοινό της. Ό,τι προέκυπτε εκείνη τη στιγμή, όποια απρόοπτα κι αν έφερνε η παράσταση, η Ρένα ήταν έτοιμη να ανταποκριθεί με το χαρακτηριστικό της μπρίο και τις ατάκες που θα έμεναν αξέχαστες.
Οι συνεργασίες της με ιερά τέρατα της επιθεώρησης, όπως ο Βασίλης Αυλωνίτης και ο Γιάννης Γκιωνάκης, σφράγισαν τη χρυσή εποχή του ελληνικού θεάτρου. Οι θίασοι στους οποίους συμμετείχε γέμιζαν τα θέατρα, οι περιοδείες σε όλη την Ελλάδα την έκαναν αγαπητή σε κάθε γωνιά της χώρας, και η Ρένα έμοιαζε ασταμάτητη. Από τις αξέχαστες εμφανίσεις της στο θέατρο “Ακροπόλ” μέχρι τα θρυλικά καλοκαιρινά θέατρα της Αθήνας, κατάφερε να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του θεατρικού γίγνεσθαι – ακόμη και η προσφιλή της συνήθεια να “σπάει” τον τέταρτο τοίχο επικοινωνώντας απευθείας με το κοινό αποτελεί πλέον αναγνωρίσιμη τεχνική!
Κι όμως, ο μεγαλειώδης κόσμος του θεάτρου δεν ήταν αρκετός για να χωρέσει το αστείρευτο ταλέντο της. Ο κινηματογράφος τής άνοιξε ένα ευρύτερο παράθυρο στην καρδιά του ελληνικού κοινού. Η μεταφορά πολλών θεατρικών επιτυχιών της στη μεγάλη οθόνη, με αξέχαστες ταινίες όπως “Η Κόμισσα της Κέρκυρας”, “Μια Κυρία στα Μπουζούκια” και “Η Παριζιάνα”, τής χάρισε μια διαχρονική θέση στη συλλογική μνήμη. Οι ατάκες της Ρένας Βλαχοπούλου, το μπρίο της, το ανεπιτήδευτο κωμικό της timing έγιναν σημεία αναφοράς…
Μήπως όμως η επιτυχία έχει και το τίμημά της; Οι θυελλώδεις ρυθμοί της ζωής της, οι καταιγιστικές εξελίξεις, και η φήμη που κάποιες φόρες φαντάζει ανεξέλεγκτη, έφεραν και τις σκιές τους.
Η Ρένα Βλαχοπούλου υπήρξε πολύ περισσότερο από μια ταλαντούχα ηθοποιός και τραγουδίστρια. Ήταν ένα ανεξίτηλο σύμβολο αισιοδοξίας, μια ζωντανή ενσάρκωση του ακατάβλητου ελληνικού πνεύματος. Από τα προσφυγικά χρόνια της μέχρι την εκτυφλωτική δόξα της σκηνής, το πηγαίο χιούμορ, η ειλικρίνεια, και η απροσποίητη λάμψη της ξεπέρασαν κάθε εμπόδιο. Ήξερε να κάνει το κοινό να γελάει, να συγκινείται, να θυμάται. Οι ρόλοι της μοιάζουν να έχουν χαραχτεί αναπόσπαστα στο συλλογικό μας ασυνείδητο, οι ατάκες της έχουν περάσει στην καθημερινότητά μας. Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναδούμε τις ταινίες της, να αναζητήσουμε τη Ρένα Βλαχοπούλου ανάμεσα στις αναμνήσεις μας και να ανακαλύψουμε ξανά την αξεπέραστη γοητεία της;
Για αυτό το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν ανθρώπινος παράγοντας και τεχνητή νοημοσύνη. Δείτε τους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας.