Η Παναγία Αρακιώτισσα: Το Μνημειώδες Βυζαντινό Αριστούργημα της Κύπρου

Η Τοιχογραφία Της Παναγίας Αρακιώτισσας Στο Ναό Της Παναγίας Του Αράκου Στη Λαγουδερά, Παρουσιάζει Τη Θεοτόκο Όρθια Με Το Χριστό.
Η Παναγία Αρακιώτισσα (1192) Στο Ναό Της Παναγίας Του Αράκου Στη Λαγουδερά Της Κύπρου. Ένα Από Τα Σημαντικότερα Δείγματα Της Κομνήνειας Τέχνης Στη Μεσόγειο.

 

Τίτλος: Παναγία Αρακιώτισσα

Καλλιτέχνης: Λέων (αναφέρεται στην επιγραφή)

Είδος: Τοιχογραφία

Χρονολογία: 1192

Υλικά: Νωπογραφία επί τοίχου

Τοποθεσία: Ναός Παναγίας του Αράκου, Λαγουδερά, Κύπρος

 

Στην καρδιά της κυπριακής υπαίθρου, κρυμμένη ανάμεσα σε λόφους κοντά στο χωριό Λαγουδερά, στέκεται ο ναός της Παναγίας του Αράκου – ένα μνημείο εξαιρετικής βυζαντινής τέχνης του 12ου αιώνα. Μεταξύ των πολύτιμων τοιχογραφιών του ναού, ξεχωριστή θέση κατέχει η μνημειώδης παράσταση της Παναγίας Αρακιώτισσας που χρονολογείται στο 1192. Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες απεικονίσεις της Παναγίας του Πάθους, εικονογραφικός τύπος που θα γνωρίσει τεράστια διάδοση στους μετέπειτα αιώνες. Η τοιχογραφία αυτή αποτελεί τόσο μια έκφραση βαθιάς θρησκευτικής ευλάβειας όσο και ένα αριστούργημα καλλιτεχνικής δεξιοτεχνίας. Τοποθετημένη στρατηγικά στη νότια κεραία του σταυροειδούς ναού, κάτω από την παράσταση της Κοίμησης της Θεοτόκου, η Αρακιώτισσα είναι η επώνυμη εικόνα του ναού, πηγή πνευματικής παρηγοριάς και προστασίας για τους πιστούς. Η συγκινητική αυτή απεικόνιση, με την όρθια Παναγία να κρατά τον ξαπλωμένο Χριστό, προσφέρει ένα σπάνιο παράδειγμα της βυζαντινής τέχνης της εποχής, αποτυπώνοντας με συγκλονιστική αμεσότητα την τρυφερότητα της μητρικής αγάπης παράλληλα με την προαναγγελία του Πάθους του Χριστού. Η ιδιαίτερη θεολογική και καλλιτεχνική αξία του έργου, σε συνδυασμό με την εξαιρετική διατήρησή του, το καθιστούν ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της κυπριακής και βυζαντινής τέχνης, αναγνωρισμένο και προστατευόμενο από την UNESCO ως μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η Κλίση Του Κεφαλιού Της Παναγίας Αρακιώτισσας Προς Το Βρέφος Συμβολίζει Την Τρυφερότητα Και Προαναγγέλλει Το Πάθος.
Η “Μυστική Λαβίδα” Που Σχηματίζουν Τα Χέρια Της Παναγίας Αρακιώτισσας Καθώς Κρατά Τον Χριστό Παραπέμπει Στο Μυστήριο Της Θείας Ευχαριστίας.

Ιστορικό και Καλλιτεχνικό Πλαίσιο της Παναγίας Αρακιώτισσας

Ο Ναός της Παναγίας του Αράκου στη Λαγουδερά

Ο ναός της Παναγίας του Αράκου βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Τρόοδος στην Κύπρο, σε μια τοποθεσία με ιδιαίτερη φυσική ομορφιά που λειτουργεί ως το ιδανικό περιβάλλον για την πνευματική ενατένιση. Ο ναός ακολουθεί τον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλο, μια αρχιτεκτονική μορφή που χαρακτηρίζει τη βυζαντινή τέχνη της περιόδου των Κομνηνών. Η βυζαντινή τοιχογραφία του ναού, συμπεριλαμβανομένης της Παναγίας Αρακιώτισσας, αποτελεί ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα παραδείγματα της υστεροκομνήνειας τεχνοτροπίας στην Κύπρο.

Ο Λέων ως Χορηγός του Έργου και η Εποχή της Δημιουργίας

Η επιγραφή στην τοιχογραφία της Παναγίας Αρακιώτισσας μαρτυρά ότι ο χορηγός του έργου ήταν ένας ευσεβής άνδρας ονόματι Λέων. Όπως αναφέρει ο ίδιος, ήταν “πενιχρός και ευτελής οικέτης” της Θεοτόκου, που ανέθεσε το έργο για να παρακαλέσει για προστασία για τον ίδιο, την οικογένειά του και τους οικείους του. Το 1192, εποχή της δημιουργίας της τοιχογραφίας, η Κύπρος βρισκόταν σε περίοδο μεγάλων πολιτικών αναταραχών, καθώς είχε πρόσφατα κατακτηθεί από τους Σταυροφόρους υπό την ηγεσία του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου και είχε πωληθεί στους Ναΐτες Ιππότες, για να περάσει τελικά στην κατοχή του Γκυ ντε Λουζινιάν.

Η Καλλιτεχνική Παράδοση της Κύπρου τον 12ο Αιώνα

Η κυπριακή τέχνη του 12ου αιώνα αντικατοπτρίζει τη μοναδική γεωπολιτική θέση του νησιού στο σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Παναγία Αρακιώτισσα εμφανίζει χαρακτηριστικά της τεχνοτροπίας της Κωνσταντινούπολης, με λεπτές γραμμές, έντονη συναισθηματική έκφραση και πολύπλοκο συμβολισμό. Η εξαιρετική αυτή τέχνη ανήκει στο κίνημα που οι ειδικοί αποκαλούν “Μανιεριστικό Ύφος”, χαρακτηριστικό της ύστερης κομνήνειας περιόδου, το οποίο θα επηρεάσει βαθιά την κυπριακή και ευρύτερα ανατολική χριστιανική τέχνη.

Θεολογικό Υπόβαθρο της Παράστασης

Η Παναγία Αρακιώτισσα αποτελεί μια από τις πρώτες γνωστές απεικονίσεις του εικονογραφικού τύπου της “Παναγίας του Πάθους”. Σύμφωνα με τη μελέτη του Andréas Nicolaïdès, η συγκεκριμένη απεικόνιση συνδυάζει την τρυφερότητα της σχέσης μητέρας-παιδιού με την προαναγγελία του Πάθους του Χριστού. (Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες με τη λέξη: Βυζαντινή εικονογραφία Παναγίας). Αυτή η διπλή αφήγηση αποτυπώνει με συγκλονιστικό τρόπο το μυστήριο της Ενσάρκωσης και της Σωτηρίας, κεντρικά δόγματα της χριστιανικής θεολογίας.

Κοινωνικοϊστορική Σημασία της Παράστασης

Η τοιχογραφία δεν είναι απλώς ένα θρησκευτικό έργο τέχνης, αλλά αντανακλά επίσης την κοινωνική και ιστορική πραγματικότητα της εποχής της. Η επιλογή του Λέοντα να αναθέσει μια τέτοια παράσταση σε “καιρό δύσκολο για την Κύπρο” φανερώνει την ανάγκη για πνευματική παρηγοριά και προστασία σε περιόδους αβεβαιότητας. Η κυπριακή τέχνη αυτής της περιόδου λειτουργεί ως καθρέφτης των πολιτικών, κοινωνικών και πνευματικών αναζητήσεων της τοπικής κοινωνίας, καταδεικνύοντας τον κεντρικό ρόλο της θρησκείας στη διαμόρφωση της συλλογικής ταυτότητας και την αντιμετώπιση των ιστορικών προκλήσεων.

 

Οι Άγγελοι Στην Τοιχογραφία Της Παναγίας Αρακιώτισσας
Οι Άγγελοι Στην Τοιχογραφία Της Παναγίας Αρακιώτισσας Κρατούν Τα Σύμβολα Του Πάθους, Προαναγγέλλοντας Τη Σταύρωση.

 

Εικονογραφική Ανάλυση της Παναγίας του Πάθους

Τα Συμβολικά Στοιχεία της Παράστασης

Η Παναγία Αρακιώτισσα παρουσιάζει έναν πλούσιο συμβολισμό που αποκαλύπτει τις πολλαπλές θεολογικές διαστάσεις της παράστασης. Κεντρικό στοιχείο αποτελεί η απεικόνιση της Θεοτόκου όρθιας μπροστά στον βασιλικό θρόνο, σαν “λαμπάδα ψηλή” κατά την επιγραφή – μια εικόνα που παραπέμπει στη λειτουργική παράδοση και την προφητεία του Συμεών για τον Χριστό ως “φως εις αποκάλυψιν εθνών”. Ο θρόνος με τα περίτεχνα διακοσμητικά μοτίβα δεν αποτελεί απλώς ένα διακοσμητικό στοιχείο, αλλά υπογραμμίζει τη βασιλική ιδιότητα της Θεοτόκου ως “Βασίλισσας των Ουρανών”. Τα χέρια της Παναγίας που σχηματίζουν μυστική “λαβίδα” αποτελούν άμεση αναφορά στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, υπενθυμίζοντας τη λειτουργική σύνδεση του Χριστού ως “αμνού του Θεού” που προσφέρεται για τη σωτηρία του κόσμου.

Η Στάση και η Έκφραση της Θεοτόκου

Το πρόσωπο της Θεοτόκου στην Παναγία Αρακιώτισσα αποτελεί ένα αριστούργημα ψυχολογικής έκφρασης. Η κλίση του κεφαλιού της προς τον Χριστό αποτυπώνει την τρυφερή μητρική αγάπη, ενώ παράλληλα το βλέμμα της, στραμμένο προς την ψυχή της, αποκαλύπτει την εσωτερική της γνώση για το επερχόμενο Πάθος. Αυτή η διπλή έκφραση χαράς και θλίψης, που οι βυζαντινοί θεολόγοι αποκαλούσαν “χαρμολύπη”, αποδίδεται με εξαιρετική λεπτότητα και ψυχολογικό βάθος. Ο Andréas Nicolaïdès στη μελέτη του για την εκκλησία της Παναγίας Αρακιώτισσας επισημαίνει πώς αυτή η έκφραση συνδέεται με τη βυζαντινή αντίληψη για τον διττό ρόλο της Θεοτόκου ως μητέρας του Θεού και μητέρας της ανθρωπότητας (Milliner, 2022).

Ο Χριστός και τα Σύμβολα του Πάθους

Η απεικόνιση του Χριστού στην αγκαλιά της Παναγίας είναι εξίσου πλούσια σε συμβολισμούς. Ο Χριστός παρουσιάζεται ως “Αναπεσών”, σε μια στάση που θυμίζει τόσο το βρέφος που αναπαύεται στην αγκαλιά της μητέρας του όσο και τον νεκρό Χριστό μετά την Αποκαθήλωση. Τα γυμνά, σταυρωμένα πόδια με το ανάστροφο πέλμα αποτελούν σαφείς αναφορές στο επερχόμενο Πάθος. Ιδιαίτερη σημασία έχει το ειλητό με κόκκινο χρώμα που κρατά ο Χριστός, συμβολίζοντας τον λόγο του Θεού, αλλά και την αιματοχυσία της Σταύρωσης. (Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες με τη λέξη: Εικονογραφία Χριστού βυζαντινή τέχνη). Οι άγγελοι που πλαισιώνουν την παράσταση κρατώντας τα σύμβολα του Πάθους ενισχύουν αυτήν την αφήγηση και προσδίδουν μια κοσμική διάσταση στο δράμα της σωτηρίας.

Επιγραφές και Λειτουργικές Αναφορές

Οι επιγραφές που συνοδεύουν την παράσταση της Παναγίας Αρακιώτισσας λειτουργούν ως αναπόσπαστο μέρος της εικονογραφικής σύνθεσης. Ο τίτλος “Μήτηρ Θεού η Αρακιώτισσα και Κεχαριτωμένη” συνδέει την παράσταση με τη συγκεκριμένη τοπική λατρεία, ενώ παράλληλα την εντάσσει στο ευρύτερο πλαίσιο της βυζαντινής μαριολογίας. Η πολύστιχη επιγραφή που περιέχει την αφιέρωση του Λέοντα είναι ιδιαίτερα σημαντική όχι μόνο για τις ιστορικές πληροφορίες που παρέχει, αλλά και για τον τρόπο που εκφράζει τη λειτουργική και προσευχητική διάσταση της εικόνας ως μέσου για την αναζήτηση της θείας προστασίας. Οι θρησκευτικές επιγραφές αυτού του είδους αποτελούσαν συχνά στοιχεία διαλόγου μεταξύ του πιστού και της εικόνας στη βυζαντινή παράδοση.

Θεολογική Σημασία της Παναγίας του Πάθους

Η εικονογραφία της Παναγίας Αρακιώτισσας αποτελεί μια πολύπλοκη θεολογική δήλωση για τη φύση της Ενσάρκωσης και το μυστήριο της Σωτηρίας. Η παράσταση συμπυκνώνει με δραματικό τρόπο το παράδοξο της χριστιανικής πίστης: ο Θεός που γίνεται άνθρωπος μέσω της Παρθένου για να υποφέρει και να πεθάνει για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Η στενή σύνδεση της γέννησης με το Πάθος που απεικονίζεται στην Αρακιώτισσα είναι χαρακτηριστική της βυζαντινής θεολογικής σκέψης, η οποία αντιλαμβανόταν αυτά τα γεγονότα ως αλληλένδετα στοιχεία του θείου σχεδίου. Η επιγραφή “Φοβερά Προστασία” που συνοδεύει τη μορφή της Παναγίας υπογραμμίζει τον διαμεσολαβητικό της ρόλο ως προστάτιδας των πιστών, ένας ρόλος που αποκτά ιδιαίτερη σημασία στο ιστορικό πλαίσιο της δημιουργίας της τοιχογραφίας.

 

Ο Βασιλικός Θρόνος Στην Τοιχογραφία Της Παναγίας Αρακιώτισσας Με Τα Περίτεχνα Διακοσμητικά Μοτίβα Του 12Ου Αιώνα.
Ο Χορηγός Λέων, Όπως Αναφέρεται Στην Επιγραφή, Παρήγγειλε Την Τοιχογραφία Της Παναγίας Αρακιώτισσας Σε “Καιρό Δύσκολο Για Την Κύπρο”.

 

Τεχνική Εκτέλεση και Καλλιτεχνική Αξία

Χρωματική Παλέτα και Τεχνικές Ζωγραφικής

Η χρωματική κλίμακα της Παναγίας Αρακιώτισσας αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα της εκλεπτυσμένης αισθητικής του βυζαντινού χρώματος. Το βαθύ ερυθρό του μαφορίου της Παναγίας, υψηλός συμβολισμός της μητρότητας και του Πάθους, αντιπαρατίθεται αρμονικά με τα χρυσοκίτρινα ενδύματα του Χριστού, δημιουργώντας μια οπτική σύνθεση που κατευθύνει το βλέμμα στο κεντρικό θεολογικό μήνυμα. Η τεχνική εκτέλεση της τοιχογραφίας φανερώνει την εξαιρετική δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη στη διαχείριση των χρωματικών μεταβάσεων και την απόδοση των πτυχώσεων που προσδίδουν όγκο και υλικότητα στις μορφές. Σύμφωνα με την ανάλυση του David και June Winfield στη μελέτη τους για την Παναγία του Αράκου, η τοιχογραφία αποτελεί εντυπωσιακό παράδειγμα της κομνήνειας τεχνικής, όπου οι σκιάσεις εφαρμόζονται με εξαιρετική λεπτότητα, δημιουργώντας την αίσθηση του εσωτερικού φωτός που αναδύεται από τις μορφές (Milliner, 2022).

Η Επιγραφή και η Σημασία της

Η επιγραφή που συνοδεύει την Παναγία Αρακιώτισσα δεν αποτελεί απλώς ένα συμπληρωματικό στοιχείο της παράστασης, αλλά ένα ουσιαστικό συστατικό της καλλιτεχνικής και θεολογικής της ταυτότητας. Ο χορηγός Λέων, με την ποιητική του αφιέρωση “Άχραντον ο σην εκμορφώσας εικόνα χρώμασι φθαρτοίς…”, εκφράζει τη βαθιά θεολογική αντίληψη για τη σχέση μεταξύ της υλικής εικόνας και του θείου πρωτοτύπου. Η ιερή εικονογραφία λειτουργεί εδώ ως γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ του ανθρώπινου και του θείου. (Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες με τη λέξη: Βυζαντινές επιγραφές τοιχογραφιών). Η επιγραφή δεν είναι μόνο ένα ιστορικό τεκμήριο αλλά και ένα λειτουργικό κείμενο που καθοδηγεί τον πιστό στην προσευχητική του προσέγγιση προς την εικόνα.

Η Θέση της Αρακιώτισσας στη Βυζαντινή Τέχνη

Η Παναγία Αρακιώτισσα κατέχει μια ιδιαίτερα σημαντική θέση στην ιστορία της βυζαντινής τέχνης ως μια από τις πρώτες γνωστές απεικονίσεις του εικονογραφικού τύπου της Παναγίας του Πάθους. Αυτή η καινοτομία σηματοδοτεί μια σημαντική εξέλιξη στη βυζαντινή εικονογραφία, συνδέοντας άμεσα τη μητρότητα της Θεοτόκου με την προαναγγελία του Πάθους του Χριστού. Αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα της τάσης της ύστερης κομνήνειας τέχνης προς μια πιο συναισθηματική και ανθρώπινη απεικόνιση των θείων προσώπων, ανταποκρινόμενη στις πνευματικές αναζητήσεις της εποχής για μια πιο άμεση και προσωπική σχέση με το θείο. Η επιρροή αυτού του εικονογραφικού τύπου θα επεκταθεί στους επόμενους αιώνες, διαμορφώνοντας τη μεταγενέστερη βυζαντινή, μεταβυζαντινή και ρωσική εικονογραφία της Παναγίας, αναδεικνύοντας την Αρακιώτισσα σε ένα κομβικό σημείο της εξέλιξης της χριστιανικής τέχνης της Ανατολής.

 

Επίλογος

Η Παναγία Αρακιώτισσα αποτελεί ένα μοναδικό καλλιτεχνικό και πνευματικό θησαυρό που γεφυρώνει αιώνες ιστορίας. Αυτή η εξαιρετική τοιχογραφία δεν είναι απλώς ένα έργο τέχνης, αλλά ένα ζωντανό τεκμήριο της βυζαντινής πνευματικότητας και του πολιτισμού της Κύπρου κατά τον 12ο αιώνα. Η διπλή της φύση – ως έκφραση της τρυφερής μητρικής αγάπης και ταυτόχρονα ως προαναγγελία του θείου δράματος – συνεχίζει να συγκινεί τους επισκέπτες του ναού της Παναγίας του Αράκου και να εμπνέει τους μελετητές της βυζαντινής τέχνης. Σε μια εποχή όπου η Κύπρος βίωνε σημαντικές πολιτικές αναταραχές, η δημιουργία αυτής της τοιχογραφίας αποτέλεσε μια πράξη πίστης και ελπίδας, αντικατοπτρίζοντας τη διαχρονική ανθρώπινη αναζήτηση για πνευματική παρηγοριά και προστασία. Η διατήρησή της μέχρι σήμερα μας επιτρέπει να αντικρίσουμε ένα σπάνιο παράθυρο στο παρελθόν, που φωτίζει όχι μόνο την τέχνη αλλά και τη ζωή, τις αξίες και τις πεποιθήσεις των ανθρώπων εκείνης της εποχής.

 

Η Παναγία Αρακιώτισσα Αποτελεί Ένα Εξαιρετικό Δείγμα Βυζαντινής Τέχνης Του 12Ου Αιώνα Στην Κύπρο, Με Μοναδικό Θεολογικό Συμβολισμό.

 

Συχνές Ερωτήσεις

Πού ακριβώς βρίσκεται η τοιχογραφία της Παναγίας Αρακιώτισσας;

Η τοιχογραφία της Παναγίας Αρακιώτισσας βρίσκεται στη νότια κεραία του σταυροειδούς ναού της Παναγίας του Αράκου, κοντά στο χωριό Λαγουδερά της Κύπρου, σε υψόμετρο περίπου 1.000 μέτρων στην οροσειρά του Τροόδους. Είναι τοποθετημένη κάτω από την παράσταση της Κοίμησης της Θεοτόκου και κοντά στο τέμπλο του ναού. Ο ναός συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO ως ένα από τα εξαιρετικά δείγματα βυζαντινής τέχνης στην Κύπρο.

Ποια είναι η ιστορική σημασία της απεικόνισης του τύπου της Αρακιώτισσας στη βυζαντινή τέχνη;

Η τοιχογραφική απεικόνιση της Παναγίας Αρακιώτισσας αποτελεί την πρώτη γνωστή εμφάνιση του εικονογραφικού τύπου της “Παναγίας του Πάθους” στη βυζαντινή τέχνη, γεγονός που της προσδίδει εξαιρετική ιστορική αξία. Αυτός ο τύπος εικονογραφίας επηρέασε βαθιά τη μεταγενέστερη χριστιανική τέχνη της Ανατολής, ιδιαίτερα στη μεταβυζαντινή και ρωσική παράδοση. Η καινοτομία της έγκειται στη σύζευξη της μητρικής στοργής με την προαναγγελία του Πάθους, συμπυκνώνοντας κεντρικές θεολογικές έννοιες της ορθόδοξης πίστης.

Τι συμβολίζουν τα χρώματα και η στάση της Παναγίας Αρακιώτισσας;

Στη βυζαντινή εικονογραφία της Αρακιώτισσας, το έντονο ερυθρό του μαφορίου της Θεοτόκου συμβολίζει τη μητρότητα αλλά και το Πάθος του Χριστού, ενώ το χρυσοκίτρινο του ενδύματος του Χριστού αντιπροσωπεύει τη θεία φύση και δόξα. Η όρθια στάση της Παναγίας “σαν λαμπάδα ψηλή” παραπέμπει στο ρόλο της ως μεσίτριας μεταξύ ανθρώπων και Θεού. Η κλίση του κεφαλιού της προς το Βρέφος αποτυπώνει την τρυφερότητα, ενώ το εσωστρεφές βλέμμα αποκαλύπτει τη θλίψη για το επερχόμενο Πάθος.

Ποιος ήταν ο Λέων που αναφέρεται στην επιγραφή της εικόνας της Αρακιώτισσας;

Ο Λέων που αναφέρεται στην επιγραφή της τοιχογραφίας ήταν ο χορηγός του έργου. Περιγράφει τον εαυτό του ως “πενιχρό και ευτελή οικέτη” της Θεοτόκου, υποδηλώνοντας ταπεινότητα αλλά πιθανώς όχι χαμηλή κοινωνική θέση. Δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες για την ταυτότητά του, αν και η παραγγελία μιας τέτοιας σημαντικής τοιχογραφίας υποδηλώνει ότι ήταν άτομο με κάποια οικονομική επιφάνεια και κοινωνικό κύρος. Η επιγραφή αναφέρει επίσης την οικογένειά του, για την οποία επίσης ζητά προστασία.

Γιατί η τοιχογραφία της Παναγίας Αρακιώτισσας θεωρείται σημαντικό μνημείο της κυπριακής τέχνης;

Η εξαιρετική τοιχογραφία της Αρακιώτισσας αντιπροσωπεύει ένα κορυφαίο παράδειγμα της κυπριακής βυζαντινής τέχνης του 12ου αιώνα, μιας περιόδου πολιτισμικής ακμής παρά τις πολιτικές αναταραχές. Η τεχνική τελειότητα, η εκφραστική δύναμη και η θεολογική βαθύτητα συνδυάζονται μοναδικά σε αυτό το έργο. Η εξαιρετική διατήρησή της επιτρέπει τη μελέτη των καλλιτεχνικών τεχνικών της εποχής, ενώ η επιγραφή της παρέχει πολύτιμες ιστορικές πληροφορίες. Αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα από τα σημαντικότερα δείγματα της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου και της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

 

Βιβλιογραφία

  1. Parani, Maria G. Reconstructing the Reality of Images: Byzantine Material and Literary Perspectives on Efficacy. Leiden: Brill, 2003.
  2. Milliner, Matthew J. Mother of the Lamb: The Story of a Global Icon. Grand Rapids: Eerdmans, 2022.
  3. Gerstel, Sharon E. J. Thresholds of the Sacred: Architectural, Art Historical, and Practice Perspectives on Religious Space. Washington, D.C.: Dumbarton Oaks, 2006.
  4. Graindor, Paul, and Henri Grégoire. Byzantion: Revue Internationale Des Études Byzantines. Brussels: Société Belge d’Études Byzantines, 2003.
  5. Wulff, Oskar. Altchristliche und byzantinische Kunst. Berlin: W. de Gruyter, 1916.