Ο Πρίγκιπας Γεώργιος, γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α ́ της Ελλάδας, άφησε το στίγμα του στην ιστορία ως ήρωας που έσωσε τη ζωή του μετέπειτα Τσάρου Νικολάου Β ́ της Ρωσίας και ως Ύπατος Αρμοστής που βοήθησε να δημιουργηθεί η αυτόνομη Κρητική Πολιτεία.
Η εντυπωσιακή ζωή και κληρονομιά του, Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας και της Δανίας
Ο Πρίγκιπας Γεώργιος γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1869 ως δευτερότοκος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α ́ της Ελλάδας και της Μεγάλης Δούκισσας Όλγας Κωνσταντίνοβνας της Ρωσίας. Έλαβε αρχικά ιδιωτική εκπαίδευση και στη συνέχεια σπούδασε στη Βασιλική Ναυτική Σχολή της Κοπεγχάγης στη Δανία.
Μετά τις σπουδές του εντάχθηκε ως αξιωματικός στο Βασιλικό Ναυτικό της Ελλάδας και έγινε υπασπιστής του πατέρα του. Το 1891, ενώ συνόδευε σε ταξίδι γύρω από τον κόσμο τον διάδοχο του θρόνου της Ρωσίας Νικόλαο (μετέπειτα τσάρο Νικόλαο Β ́), ο Πρίγκιπας Γεώργιος έσωσε τη ζωή του όταν απέκρουσε επίθεση από Ιάπωνα δολοφόνο.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο τσάρος τον τίμησε με τον βαθμό του ναυάρχου του Ρωσικού Στόλου. Έτσι ο Γεώργιος έγινε ο μοναδικός στην ιστορία αξιωματούχος που έφερε ταυτόχρονα τον βαθμό του ναυάρχου τριών στόλων – της Ελλάδας, της Ρωσίας και της Δανίας.
Το 1897 διοικούσε τον ελληνικό στόλο τορπιλοβόλων που συμμετείχε στον ναυτικό αποκλεισμό της Κρήτης κατά τη διάρκεια της επανάστασης εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μετά το τέλος του πολέμου το 1898, ορίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις Ύπατος Αρμοστής της Κρητικής Πολιτείας, αυτόνομου κρατιδίου υπό οθωμανική επικυριαρχία. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Ύπατος Αρμοστής, ο Γεώργιος ενέκρινε σύνταγμα για την Κρήτη, διόρισε Συμβούλιο του Ηγεμόνα με Κρητικούς αρχηγούς και οργάνωσε χωροφυλακή, όμως ήρθε σε σύγκρουση με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και άλλους Κρητικούς ηγέτες σχετικά με το μέλλον του νησιού.
Ο Πρίγκιπας Γεώργιος άφησε σημαντική παρακαταθήκη στην Ελλάδα και την Κρήτη, παρά τις διαφωνίες που είχε με ηγετικές προσωπικότητες. Ως Ύπατος Αρμοστής συνέβαλε στη δημιουργία αυτόνομου κράτους στην Κρήτη.
Βιβλιογραφία
- Bertin, Celia (1982). «A False Happiness». Marie Bonaparte: A Life. New York: Harcourt Brace Jovanovich. σελίδες 85–86. 1
- Bertin, Celia (1982). «A False Happiness». Marie Bonaparte: A Life. New York: Harcourt Brace Jovanovich. σελίδες 82–84. 1
- Bertin, Celia (1982). «A False Happiness». Marie Bonaparte: A Life. New York: Harcourt Brace Jovanovich. σελίδες 109–112. 1
Για αυτό το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν ανθρώπινος παράγοντας και τεχνητή νοημοσύνη. Δείτε τους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας.