Κήρυγμα για την Κυριακή των 318 Πατέρων: Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος (ΒΙΝΤΕΟ)

 

Η Κυριακή των 318 Πατέρων τιμάται κάθε χρόνο την Κυριακή πριν από την εορτή της Πεντηκοστής. Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στους 318 Αγίους Πατέρες που συμμετείχαν στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία έλαβε χώρα στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Η Σύνοδος αυτή αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της Εκκλησίας, καθώς επιβεβαίωσε και διατύπωσε με σαφήνεια τα θεμελιώδη δόγματα της χριστιανικής πίστης.

Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε υπό την αιγίδα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του πρώτου χριστιανού αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο κύριος σκοπός της Συνόδου ήταν να αντιμετωπίσει την αίρεση του Αρειανισμού, η οποία αμφισβητούσε τη θεότητα του Χριστού. Οι 318 Πατέρες, εμπνευσμένοι από το Άγιο Πνεύμα, διατύπωσαν το Σύμβολο της Πίστεως, γνωστό και ως “Πιστεύω”, το οποίο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Ορθόδοξης διδασκαλίας.

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Ιωάν. ιζ΄ 1-13)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπάρας ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπε· Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱὸς σου δοξάσῃ σέ, καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν. Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καὶ νῦν δόξασόν με σύ, Πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. Σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. Νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ εἰσιν· ὅτι τὰ ῥήματα ἃ ἔδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. Καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. Ὂτε ἤμην μετ’ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. Νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς.

 

Ιστορικό Πλαίσιο της Α’ Οικουμενικής Συνόδου

Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία έλαβε χώρα στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ., αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας. Συγκλήθηκε σε μια εποχή όπου η Εκκλησία αντιμετώπιζε σημαντικές προκλήσεις, τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές. Η Σύνοδος αυτή έθεσε τα θεμέλια για τη διαμόρφωση του χριστιανικού δόγματος και την ενότητα της Εκκλησίας.

 

Η Εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου

Ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου. Με το περίφημο Διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος κατοχύρωσε τη θρησκευτική ελευθερία και έδωσε τέλος στους διωγμούς των χριστιανών. Αυτό το γεγονός σηματοδότησε μια νέα εποχή για την Εκκλησία, η οποία πλέον μπορούσε να αναπτυχθεί και να εδραιωθεί χωρίς τον φόβο των διώξεων.

Ωστόσο, η ειρήνη και η ενότητα της Εκκλησίας απειλήθηκαν σύντομα από εσωτερικές έριδες και αιρέσεις. Ο Κωνσταντίνος, αντιλαμβανόμενος τη σημασία της ενότητας για τη σταθερότητα της αυτοκρατορίας, ανέλαβε πρωτοβουλία για τη σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, με σκοπό την επίλυση των θεολογικών διαφορών και την επιβεβαίωση της ορθής πίστης.

 

Η Αίρεση του Αρειανισμού

Η κύρια αιτία που οδήγησε στη σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου ήταν η εμφάνιση και εξάπλωση της αίρεσης του Αρειανισμού. Ο Άρειος, ένας πρεσβύτερος από την Αλεξάνδρεια, δίδασκε ότι ο Υιός, ο Ιησούς Χριστός, δεν ήταν ομοούσιος με τον Πατέρα, αλλά ήταν κτίσμα, δημιουργημένος από τον Πατέρα πριν από την αρχή του χρόνου. Αυτή η διδασκαλία έθετε σε αμφισβήτηση τη θεότητα του Χριστού και απειλούσε να υπονομεύσει τα θεμέλια της χριστιανικής πίστης.

Ο Αρειανισμός γρήγορα απέκτησε υποστηρικτές και προκάλεσε σύγχυση και διχασμό στους κόλπους της Εκκλησίας. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, με επικεφαλής τον Άγιο Αθανάσιο τον Μέγα, Πατριάρχη Αλεξανδρείας, αντιτάχθηκαν σθεναρά στην αιρετική διδασκαλία του Αρείου, υπερασπιζόμενοι την ορθόδοξη πίστη. Ήταν επιτακτική η ανάγκη για μια Οικουμενική Σύνοδο, η οποία θα έθετε τέλος στις έριδες και θα επιβεβαίωνε την αληθινή διδασκαλία της Εκκλησίας.

Όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο ευαγγέλιο της Κυριακής των 318 Πατέρων, ο Ιησούς προσευχήθηκε στον Πατέρα για την ενότητα των μαθητών Του: “ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί” (Ιωάν. ιζ΄ 21). Αυτή η προσευχή του Χριστού αντικατοπτρίζει τη βαθιά επιθυμία για ενότητα και ομόνοια στην Εκκλησία, η οποία αποτέλεσε και τον κύριο στόχο της Α’ Οικουμενικής Συνόδου.

Η Σύνοδος της Νίκαιας, λοιπόν, συγκλήθηκε σε μια κρίσιμη καμπή της εκκλησιαστικής ιστορίας, με σκοπό να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της εποχής και να διασφαλίσει την ακεραιότητα της χριστιανικής πίστης. Οι αποφάσεις και τα δόγματα που διατυπώθηκαν στη Σύνοδο αυτή έμελλε να διαμορφώσουν την πορεία της Εκκλησίας για τους αιώνες που ακολούθησαν.

 

Οι 318 Πατέρες της Συνόδου

Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας φέρει την ονομασία “Σύνοδος των 318 Πατέρων” λόγω του αριθμού των επισκόπων και εκκλησιαστικών ηγετών που συμμετείχαν σε αυτήν. Αυτοί οι άγιοι άνδρες, προερχόμενοι από διάφορα μέρη της Χριστιανικής Οικουμένης, συγκεντρώθηκαν με ένα κοινό όραμα: να υπερασπιστούν την ορθόδοξη πίστη και να διασφαλίσουν την ενότητα της Εκκλησίας.

 

Εξέχουσες Προσωπικότητες

Ανάμεσα στους 318 Πατέρες ξεχώρισαν ορισμένες εμβληματικές προσωπικότητες, των οποίων η συμβολή υπήρξε καθοριστική για την έκβαση της Συνόδου. Ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, διακρίθηκε για τον ακλόνητο ζήλο του στην υπεράσπιση της ορθόδοξης πίστης. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Αθανάσιος, ως διάκονος του Πατριάρχη Αλεξάνδρου, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις θεολογικές συζητήσεις και στη διατύπωση του Συμβόλου της Πίστεως.

Άλλες εξέχουσες προσωπικότητες ήταν ο Άγιος Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, γνωστός για τα θαύματα και την έμπρακτη αγάπη του προς τους πτωχούς και αδικημένους· ο Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου, ο οποίος με την απλότητα και τη σοφία του κατέπληξε τους παρευρισκόμενους· και ο Όσιος Παφνούτιος, που με το παράδειγμα της ασκητικής του βιοτής ενέπνευσε πλήθος πιστών.

 

Ο Ρόλος των Πατέρων στη Διαμόρφωση του Δόγματος

Οι 318 Πατέρες, βαθιά ριζωμένοι στην Αγιογραφική και Αποστολική παράδοση, ανέλαβαν το δύσκολο έργο της διασαφήνισης και διατύπωσης της ορθής πίστης. Αντιμετωπίζοντας τις αιρετικές απόψεις του Αρείου, οι Πατέρες επιβεβαίωσαν τη θεότητα του Ιησού Χριστού και τη σχέση Του με τον Πατέρα.

Μέσα από συζητήσεις, αντιπαραθέσεις αλλά και προσευχή, οι Πατέρες κατέληξαν στη σύνταξη του Συμβόλου της Πίστεως, γνωστού και ως “Πιστεύω”. Αυτό το κείμενο, που αποτυπώνει με σαφήνεια και περιεκτικότητα τις θεμελιώδεις αλήθειες της χριστιανικής πίστης, αποτελεί έκτοτε τον ακρογωνιαίο λίθο της Ορθόδοξης διδασκαλίας.

Ο ρόλος των 318 Πατέρων, ωστόσο, δεν περιορίστηκε μόνο στη διατύπωση του δόγματος. Με το προσωπικό τους παράδειγμα, τον ασκητικό βίο και την ποιμαντική τους μέριμνα, οι Πατέρες έγιναν φάροι καθοδήγησης για το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Η αγιότητα και η πνευματική τους σοφία αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για γενεές Χριστιανών, δίνοντας ώθηση στην πνευματική ζωή και τον ηθικό βίο της Εκκλησίας.

Οι 318 Πατέρες, ως φύλακες και μάρτυρες της αλήθειας, άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία της Εκκλησίας. Η παρακαταθήκη τους, διατυπωμένη στο Σύμβολο της Πίστεως και σφυρηλατημένη με τον αγώνα τους για την ορθοδοξία, παραμένει φάρος φωτεινός και οδοδείκτης για κάθε πιστό που αναζητά την αλήθεια και τη σωτηρία εν Χριστώ.

 

Το Σύμβολο της Πίστεως

Το Σύμβολο της Πίστεως, γνωστό και ως “Πιστεύω”, αποτελεί το πολυτιμότερο καρπό της Α’ Οικουμενικής Συνόδου. Αυτό το συνοπτικό αλλά περιεκτικό κείμενο συμπυκνώνει με θαυμαστή σαφήνεια και ακρίβεια τις θεμελιώδεις αλήθειες της χριστιανικής πίστης. Το Σύμβολο της Πίστεως, διατυπωμένο υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Ορθόδοξης διδασκαλίας και την πυξίδα που καθοδηγεί τους πιστούς στην πορεία τους προς τη σωτηρία.

 

Η Διατύπωση του “Πιστεύω”

Η διατύπωση του Συμβόλου της Πίστεως ήταν το επιστέγασμα των εργασιών της Α’ Οικουμενικής Συνόδου. Οι 318 Πατέρες, αντλώντας από την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση, συνέταξαν ένα κείμενο που αποτυπώνει με ακρίβεια και πληρότητα την πίστη της Εκκλησίας στην Αγία Τριάδα και στο σωτήριο έργο του Ιησού Χριστού.

Το “Πιστεύω” διακηρύσσει την πίστη σε έναν Θεό, τον Πατέρα Παντοκράτορα, δημιουργό του ουρανού και της γης. Επιβεβαιώνει τη θεότητα του Υιού, του Ιησού Χριστού, που είναι “φως εκ φωτός, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού”, γεννηθέντα και όχι ποιηθέντα, ομοούσιο με τον Πατέρα. Το Σύμβολο της Πίστεως αναγνωρίζει επίσης τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος, το οποίο συμπροσκυνείται και συνδοξάζεται με τον Πατέρα και τον Υιό.

Η διατύπωση του “Πιστεύω” δεν ήταν μια εύκολη διαδικασία. Απαίτησε από τους Πατέρες να εμβαθύνουν στα μυστήρια της πίστης, να αντιπαρατεθούν με αιρετικές απόψεις και να βρουν τις κατάλληλες λέξεις και εκφράσεις που θα μετέφεραν με σαφήνεια και ακρίβεια την αλήθεια της Αποκάλυψης. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, περιγράφοντας τη σπουδαιότητα της ορολογίας στη διατύπωση του δόγματος, τόνισε ότι “περὶ συλλαβῶν ὁ ἀγών, καὶ περὶ τούτων οὐ μικρῶν ἀλλὰ μεγάλων καὶ σεβασμίων” (Λόγος 21).

 

Η Σημασία του Συμβόλου για την Ορθόδοξη Πίστη

Το Σύμβολο της Πίστεως, όπως διατυπώθηκε στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, αποτελεί το θεμέλιο της Ορθόδοξης πίστης. Είναι η κοινή ομολογία όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, που ενώνει την Εκκλησία ανά τους αιώνες και τα πέρατα της οικουμένης. Το “Πιστεύω” δεν είναι απλώς ένα θεωρητικό κείμενο, αλλά μια ζωντανή έκφραση της πίστης, που καλεί τους πιστούς σε μια προσωπική σχέση με τον Τριαδικό Θεό.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίζει τη μοναδική σημασία του Συμβόλου της Πίστεως ως φύλακα της ορθής διδασκαλίας. Στη Θεία Λειτουργία, το “Πιστεύω” απαγγέλλεται από όλο το εκκλησίασμα, επιβεβαιώνοντας τη συμμετοχή όλων των πιστών στην ομολογία της κοινής πίστης. Όπως αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, “ἡ μὲν γὰρ πίστις, κοινὴ πάντων ἐστὶ τῶν χριστιανῶν” (Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, 4.10).

Το Σύμβολο της Πίστεως δεν είναι μόνο μια διακήρυξη της ορθής διδασκαλίας, αλλά και ένας οδοδείκτης για την πνευματική ζωή των πιστών. Καλεί τους Χριστιανούς να ζουν σύμφωνα με την πίστη τους, να μετέχουν στα μυστήρια της Εκκλησίας και να καλλιεργούν τις αρετές που απορρέουν από την ένωσή τους με τον Χριστό. Η πίστη, όπως εκφράζεται στο “Πιστεύω”, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά μια δυναμική πραγματικότητα που μεταμορφώνει τη ζωή των πιστών και τους οδηγεί στη θέωση.

Επομένως, το Σύμβολο της Πίστεως, καρπός της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, αποτελεί τον πυρήνα της Ορθόδοξης διδασκαλίας και το θεμέλιο της πνευματικής ζωής της Εκκλησίας. Είναι η κοινή γλώσσα της πίστης, που ενώνει τους Ορθοδόξους Χριστιανούς σε μια κοινή πορεία προς τη σωτηρία και τη θέωση εν Χριστώ.

 

Κυριακή των 318 Πατέρων: Η Παρακαταθήκη

Η Κυριακή των 318 Πατέρων, η οποία τιμάται κάθε χρόνο την Κυριακή πριν από την εορτή της Πεντηκοστής, αποτελεί μια διαρκή υπενθύμιση της σπουδαίας παρακαταθήκης της Α’ Οικουμενικής Συνόδου. Η Σύνοδος αυτή, πέρα από τη θεολογική και δογματική της σημασία, άσκησε βαθιά επίδραση στην πνευματική ζωή και την πορεία της Εκκλησίας ανά τους αιώνες.

 

Η Επίδραση της Συνόδου στη Θεολογική Σκέψη

Οι αποφάσεις και τα δόγματα της Α’ Οικουμενικής Συνόδου αποτέλεσαν σταθμό στην ανάπτυξη της χριστιανικής θεολογίας. Η διατύπωση του Συμβόλου της Πίστεως έθεσε τα θεμέλια για την περαιτέρω εμβάθυνση και ανάπτυξη της Τριαδολογίας και της Χριστολογίας. Οι μετέπειτα Πατέρες και θεολόγοι, αντλώντας από την παρακαταθήκη της Νίκαιας, προχώρησαν στην εξήγηση και ερμηνεία των δογμάτων, εμπλουτίζοντας τη θεολογική σκέψη της Εκκλησίας.

Η Σύνοδος της Νίκαιας έδωσε το έναυσμα για μια συστηματική προσέγγιση της χριστιανικής διδασκαλίας, βασισμένη στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, ακολουθώντας το παράδειγμα των 318 Πατέρων, ανέπτυξαν μια πλούσια θεολογική γραμματεία, που περιλαμβάνει έργα δογματικά, ερμηνευτικά, ασκητικά και λειτουργικά. Αυτή η θεολογική παραγωγή αποτελεί πολύτιμη κληρονομιά για την Εκκλησία και συνεχή πηγή έμπνευσης για τους πιστούς.

 

Η Σπουδαιότητα της Ημέρας για τους Ορθόδοξους Πιστούς

Η Κυριακή των 318 Πατέρων δεν είναι απλώς μια ιστορική επέτειος, αλλά μια ζωντανή παρουσία στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Κάθε χρόνο, καθώς οι πιστοί τιμούν τη μνήμη των Αγίων Πατέρων, έχουν την ευκαιρία να ανανεώσουν τη δέσμευσή τους στην ορθόδοξη πίστη και να αντλήσουν δύναμη και έμπνευση από το παράδειγμά τους.

Η εορτή αυτή προσκαλεί τους Ορθοδόξους να μελετήσουν και να εμβαθύνουν στη διδασκαλία των Πατέρων, όπως αυτή εκφράζεται στις αποφάσεις της Συνόδου και στα συγγράμματά τους. Η επαφή με την πατερική σοφία και την πνευματική τους εμπειρία βοηθά τους πιστούς να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής και να διαφυλάξουν την ακεραιότητα της πίστης τους.

Επιπλέον, η Κυριακή των 318 Πατέρων αποτελεί μια ευκαιρία για την Εκκλησία να αναδείξει τη σημασία της ενότητας και της ομοψυχίας. Όπως οι Πατέρες της Νίκαιας εργάστηκαν με ζήλο για τη διαφύλαξη της ενότητας της Εκκλησίας, έτσι και οι σύγχρονοι πιστοί καλούνται να καλλιεργήσουν το πνεύμα της ενότητας και της αγάπης, ξεπερνώντας τις διαφορές και τις διαιρέσεις.

Τέλος, η παρακαταθήκη των 318 Πατέρων αποτελεί μια διαρκή πρόκληση για τους Ορθοδόξους να ζουν σύμφωνα με την πίστη τους, να μαρτυρούν την αλήθεια του Ευαγγελίου στον κόσμο και να εργάζονται για την επικράτηση της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της αγάπης. Το παράδειγμα των Πατέρων, η αφοσίωσή τους στην πίστη και ο αγώνας τους για την υπεράσπιση της αλήθειας, παραμένουν φωτεινοί οδοδείκτες για κάθε γενιά πιστών.

Η Κυριακή των 318 Πατέρων, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια ανάμνηση του παρελθόντος, αλλά μια ζωντανή παρουσία που εμπνέει και καθοδηγεί την πορεία της Εκκλησίας στο παρόν και το μέλλον. Η παρακαταθήκη της Α’ Οικουμενικής Συνόδου παραμένει ένας ακένωτος πνευματικός θησαυρός, που προσφέρει φως, ελπίδα και δύναμη σε κάθε πιστό που αναζητά την αλήθεια και τη ζωή εν Χριστώ.

 

Επίλογος

Η Κυριακή των 318 Πατέρων αποτελεί μια ζωντανή υπενθύμιση της σπουδαίας παρακαταθήκης της Α’ Οικουμενικής Συνόδου. Οι αποφάσεις και τα δόγματα που διατυπώθηκαν στη Σύνοδο της Νίκαιας έθεσαν τα θεμέλια για την ανάπτυξη της χριστιανικής θεολογίας και την ενότητα της Εκκλησίας. Το Σύμβολο της Πίστεως, καρπός των εργασιών της Συνόδου, παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος της Ορθόδοξης διδασκαλίας και η κοινή ομολογία πίστης για όλους τους Χριστιανούς. Η εορτή των 318 Πατέρων προσκαλεί τους πιστούς να εμβαθύνουν στην πατερική σοφία, να καλλιεργήσουν το πνεύμα της ενότητας και να ζήσουν σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη. Η παρακαταθήκη της Νίκαιας αποτελεί διαχρονικό φάρο έμπνευσης και καθοδήγησης για την Εκκλησία, φωτίζοντας την πορεία της στο παρόν και το μέλλον.

elpedia.gr

 

Συχνές Ερωτήσεις